Zo’n dertig jaar geleden ben ik komen wonen in Best en sindsdien is Best mijn bakermat van rust. Ik voel me veilig in Best en in dit dorp kan mij niks gebeuren. Terwijl ik opgroeide in Best kreeg ik al snel door dat je aantal zaken moet doen om Bestenaar te blijven. Een Bestenaar moet minimaal drie uur per dag klagen over het tekort aan parkeerplekken in het centrum. Een Bestenaar mag nooit iets positiefs zeggen over Boxtel en de Leemkuilen in Best is het grootste doolhof ooit geschapen door de mensheid.
En nu zijn we voor het eerst in tijden weer terug in Best. Best het dorpje in de schaduw van Eindhoven. Best de plaats waar dit tafelbroederschap is ontstaan in restaurant de Bastille.

Teruggekomen in onze roots, rest ons niks anders dan in onze oude hangplek wat biertje te drinken, Het knooppunt. Al snel blijkt dat onze herinneringen aan het Knooppunt net zo zijn vervlogen als het Knooppunt zelf. Het past wel mooi in het rijtje met troosteloze kroegen die we altijd voor het eten aan doen, echter hadden we allemaal op meer gehoopt. Maar op de vijf standaard alcoholisten na is het maar een karige bedoeling en dat op de eerste zomerse dag van het jaar. Terwijl we rustig genieten van de late middagzon kunnen we mijmerend terugdenken aan de gezellige tijden in Best.
Het mijmeren was gelukkig maar van korte duur, want al snel verplaatsten we ons naar de andere kant van Best. Daar aan de rand van het dorp is namelijk het restaurant van de dag gelegen, Quatre Bras. Hier aangekomen maakten we ons voor een avondje genieten van de Franse-mediterraanse keuken.
Eenmaal aangekomen kwamen we al snel tot de conclusie dat we iemand miste. Erik was nog steeds nergens te bekennen. Na wat gebel en geschreeuw kwam al snel de aap uit de mouw. Erik had zich een uur vergist. Dus aan de rest van het gezelschap om maar even wat tijd te doden. En hoe kan er beter tijd worden gedood met een lekker flesje wijn. Er werd door de sommelier een volledige wijnlijst opgesomd om toch maar weer voor onze vertrouwde keuze te gaan, een witte droge wijn. Er zou ook voor brood en smeersels worden gezorgd. Alleen hier moesten we nog langer op wachten als op Erik.

Toen we eenmaal allemaal aanwezig waren kon het grote eetfestijn los gaan barsten. Unaniem werd er al snel gekozen voor een viergangenverrassingsmenu. Om vervolgens de chef een hele lijst aan opdrachten mee te geven, want zo erg houden we ook weer niet van verrassingen. En een verrassingsmenu moet natuurlijk worden vergezeld door een wijnmenu.
Om onze smakenpapillen al lekker op gang te krijgen werden we eerst nog even getrakteerd op een amuse. Ook al had Mike de chef een duidelijke opdracht meegegeven om geen asperges in het menu te verwerken, kregen we toch een mousse van asperges. Deze mousse gecombineerd met een ijshoorntje smaakte al snel naar meer. Gelukkig werd de amuse snel opgevolgd met het eerste gerecht. Geflambeerde zalm met gegrilde tonijn, waarbij de tonijn echt de held van het gerecht was.
In het verleden heb ik al ooit geschreven dat bij Giornale de lekkerste buikspek onder de Nederlandse rivieren te verkrijgen is. En nu zit ik in dubio of ik die bewering in moet nemen, want de buikspek van Quatre Bras schuurt hier toch heel kort tegen aan. Het enige wat eraan scheelde was dat het te weinig buikspek was. De buikspek was zo lekker dat we er geen genoeg van konden krijgen, helaas door de kleine portie was het genieten snel voorbij. Als laatste kregen we nog een heerlijk oer-Hollands visje voorgeschoteld als hoofdgerecht. De makreel was lekker artistiek op het bord neergeploft. Alleen was bij dit hoofdgerecht voor ons het ontbreken van wat bijgerechten wel echt een probleem. Tijdens het eten werd er al geopperd om de domino’s of WorldBurger te bezoeken. Iets wat tekenend is voor de porties die we vandaag kregen voorgeschoteld.

Net als altijd sluiten we ook vandaag het diner weer af met een kaasplankje. Het kaasplankje was goed, de port die bij het kaasplankje werd geserveerd was uitstekend. Zo goed zelf dat we door de bebaarde ober al snel werden getrakteerd op een tweede glas. Gelukkig werden de glazen lekker goed gevuld. Als afsluiting verplaatste ons gezelschap zich naar de bar langs Quatre Bras waar we gelukkig nog konden genieten van wat speciaal biertjes en snacks.
Wat is er nou te vertellen over Quatre Bras. Het eten is lekker, het personeel is goed, aardig en helaas voor ons mannelijk. Culinair eten in Best staat schijnbaar ook gelijk aan kleine porties eten in Best.

p.s.

School

Quatre Bras was voor onze eetclub alweer het elfde restaurant waar we zijn wezen eten. En nu we de tien restaurants zijn gepasseerd beginnen we ons thuis te voelen in de rol van eetclubleden.
We weten ondertussen dat een wijn die eerst saai lijkt, met een goed passend gerecht helemaal tot leven zal komen. We leren, alsof we weer op school zitten. We leren van alles over het eten en praten ondertussen over de grote vraagstukken in het leven. Ik doe dit allemaal in de best klas die er bestaat. Als ik vroeger met deze vier heren in de klas had gezeten, had mijn muur de diploma’s niet meer aangekund. Ik kijk nu al uit naar het volgende lesuur met de jongens uit mijn klas op de school die De Panjoel heet!

Groet Mike.